ေစ်းကြက္ ပ်က္ယြင္းမႈ အေျခအေန Market Failure အပိုင္း ၂

ဒုတိယအေၾကာင္းရင္း

       
          ေစ်းကြက္ ပ်က္ယြင္းမႈကို ျဖစ္ေစတဲ႔ ဒုတိယ အေၾကာင္းရင္းကေတာ႔ ျပည္သူပိုင္ ကုန္စည္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္မႈ မ်ားဘဲ   ျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရးအရ သင္႔ျမတ္ ဆီေလ်ာ္တဲ႔ ကုန္စည္ေတြ ျဖစ္ေပမဲ႔လဲ သူတို႔ကို ပုဂၢလိက က႑က မထုတ္လုပ္ပါဘူး။ အဲဒီ ကုန္စည္ ေတြ ထုတ္လုပ္ဖို႔ အတြက္ သယံဇာတ သြင္းအားစုေတြကို မသုံးစြဲပါဘူး။ ဒါကို ရွင္းျပဖုိ႔အတြက္ ဦးစြာ ပုဂၢလိက ကုန္စည္အေၾကာင္း ရွင္းျပပါမယ္....။ 

     အၿပိဳင္အဆိုင္ရွိတဲ႔ ေစ်းကြက္စံနစ္မွာ ထုတ္လုပ္တဲ႔ ကုန္စည္ေတြကို ပုဂၢလိက ကုန္စည္ေတြလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဥပမာ အေနနဲ႔ကေတာ႔ စတိုးဆုိင္ႀကီး ေတြမွာ ေရာင္းတဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး အစုံစုံေသာ ပစၥည္းေတြေပါ႔။ ပုဂၢလိက ကုန္စည္ေတြမွာ လကၡဏာ ၂ ရပ္ ရွိပါတယ္။ အဆက္မျပတ္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ Rivalry နဲ႔ အက်ိဳးေက်းဇူးမွ ဖယ္ထုတ္ထားႏိုင္မႈ Excludability လို႔ေခၚတယ္။ Rivalry ဆိုတာကေတာ႔ လူတစ္ေယာက္က ကုန္စည္တစ္ခု (ဥပမာ ပန္းသီး) ကို ဝယ္ယူ စားသုံး လုိက္တဲ႔ အခါမွာ သူဝယ္ယူ စားသုံးတဲ႔ ပန္းသီးကို တျခားသူတစ္ေယာက္က ဝယ္လို႔၊ စားလုိ႔ မရေတာ႔ပါဘူး။ တျခား ပန္းသီးကို ဝယ္မွဘဲ ရေတာ႔မယ္။ ေမာင္ျဖဴ ရသြားတဲ႔ ပစၥည္းကို ေမာင္နီက မရႏိုင္ပါဘူး။ Excludability ဆိုတာကေတာ႔ ကုန္စည္တစ္ခုရဲ႔  ေစ်းကြက္ေစ်းႏႈန္းကို ေပးႏိုင္တဲ႔၊ ေပးဖုိ႔လဲ ဆႏၵရွိတဲ႔ သူေတြက အဲဒီကုန္စည္ရဲ႕ အက်ိဳးကို ခံစားရမယ္။ မေပးႏိုင္၊ မေပးခ်င္သူ ေတြကေတာ႔ အက်ိဳးကို မရဘူး။ ဒီလကၡဏာရပ္ဟာ ပုဂၢလိက လုပ္ငန္းတစ္ခုရဲ႕ အျမတ္ရရိွ ႏိုင္တဲ႔ ထုတ္လုပ္မႈကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ 

            ျပည္သူပုိင္ ကုန္ပစၥည္း ေတြမွာေတာ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ လကၡဏာရပ္ေတြ ရွိပါတယ္။ Nonrivalry နဲ႕ nonexcludability တုိ႔ ျဖစ္ပါ တယ္။ ျပည္သူပိုင္ ကုန္စည္မွ အက်ိဳးေက်းဇူးကို လူတုိင္းက တစ္ၿပိဳင္တည္း ရရွိပါတယ္။ ဥပမာ- အာကာသၿဂိဳလ္တု လမ္းေၾကာင္းျပ စနစ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရး၊ လမ္းမီးမ်ား၊ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ျခင္း၊ ပန္းၿခံ စတာ ေတြဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္က ရတဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္ဟာ အျခားတစ္ေယာက္ အတြက္ အက်ိဳးအျမတ္ကို မေလ်ာ႔ပါး ေစပါဘူး။ တစ္ေယာက္ရလို႔ အျခားတစ္ေယာက္က မရဘူး ဆိုတာ မရွိဘူး။ ပိုအေရးႀကီး တာကေတာ႔ အဲဒီ ကုန္ပစၥည္းကို ေထာက္ပံ႔လုိက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ အဲဒီ ကုန္စည္ကရတဲ႔ အက်ိဳးေက်းဇူး ကို မခံစားရေအာင္၊ အက်ိဳးေက်းဇူး ရဲ႕ အျပင္ဖက္ ေရာက္ေနသူ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လုိ႔ မရပါဘူး။ 

            ဒီလို ဖယ္ထုတ္ပစ္လုိ႔ မရႏိုင္ျခင္းဟာ အေခ်ာင္လုိက္တဲ႔ ျပႆနာ free-rider problem ကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ပိုနားလည္   ေအာင္ ေျပာရရင္ ဘုရင္ႀကီးက ျပည္သူျပည္သားေတြကို ေျပာတယ္.. ဆင္းရဲသားေတြကို   ေပးေဝဖုိ႔ အတြက္   ႏြားႏို႔ တစ္ခြက္စီ ယူလာၿပီး အိုးအႀကီးႀကီးထဲ ထည္႔ဖုိ႔ ေျပာတယ္.. ေနာက္ဆုံး အိုးႀကီးကို ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔   ေရေတြဘဲ   ျဖစ္ေနတယ္.. လူေတြက ငါမယူလဲ တျခားသူေတြေတာ႔ ယူလာမွာပါေလလို႔ ေတြးၿပီး ေရေတြဘဲ ယူလာၾကတာ.. တျခားသူ   ေတြယူလာမယ္ ဆိုတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ေပါ႔။ အေခ်ာင္လုိက္ၿပီး တျခားသူေတြအေပၚ လူေပၚလူေဇာ္ လုပ္တာေပါ႔။ ေက်ာင္း အေဆာင္ ေနတဲ႔ ေက်ာင္းသားကလဲ ေက်ာင္းအေဆာင္ကို သန္႔ရွင္းေဆးေၾကာဖုိ႔ကို တျခားသူေတြ လုပ္မွာဘဲ   ေမွ်ာ္လင္႔ ၿပီး မလုပ္ဘူး။ လူေတြက ဘာမွ ေပးစရာ မလုိဘဲ ျပည္သူပုိင္ ကုန္စည္မွ အက်ိဳးေက်းဇူးကို အေခ်ာင္ ရရွိတာေပါ႔။ ဒီ free-rider problem ေၾကာင္႔ အဲဒီလို အလကား ရတဲ႔ ကုန္စည္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္မႈ ေတြကို ထုတ္လုပ္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္တဲ႔ ပုဂၢလိက လုပ္ငန္းေတြ အတြက္ အျမတ္မရရွိ ႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ ဘာပိုက္ဆံ တစ္ျပားမွ ေပးစရာမလိုဘဲ အက်ိဳးကို ခံစားႏိုင္တဲ႔ ကုန္စည္ေတြကို လြတ္လပ္တဲ႔ ေစ်းကြက္မွာ မထုတ္လုပ္ေတာ႔ပါဘူး။ 

ဥပမာ  ျပည္သူပိုင္ ကုန္စည္ အေနနဲ႔ အၾကမ္းဖက္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္တာ ဆုိပါေတာ႔။ ဒီ ကုန္စည္ဟာ ကုန္က်စရိတ္ ထက္ အက်ိဳးအျမတ္က သာလြန္တယ္၊ ထုတ္လုပ္ဖို႔ သင္႔ေတာ္တယ္ ဆိုတာကို ျပည္သူအမ်ားစုက သိတယ္။ ဒီ အၾကမ္းဖက္မႈ ဆန္႔က်င္ တြန္းလွန္တာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္တာနဲ႔ ျပည္သူေတြ အားလုံးက  အက်ိဳးေက်းဇူး ခံစားရမယ္။ ဘယ္ ျပည္သူ တစ္ေယာက္ ကိုမွ ဒီအက်ိဳး ေက်းဇူးကို မခံစားရ ေအာင္ ခ်န္ထားဖုိ႔ နည္းလမ္း မရွိဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း ဒီ အက်ိဳးေက်းဇူးကို အျမတ္ရေအာင္ မေရာင္းခ် ႏိုင္တဲ႔အတြက္ ဘယ္ပုဂၢလိက လုပ္ငန္းကမွ ဒီကုန္စည္ကို ထုတ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီျပည္သူပိုင္ ကုန္စည္ကို ဘယ္သူကမွ ပိုက္ဆံေပး ဝယ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အက်ိဳးေက်းဇူး အမ်ားႀကီး ရေသာ္လည္း ေစ်းကြက္ စံနစ္မွာ ျပည္သူပိုင္ ကုန္စည္ဟာ လုံေလာက္တဲ႔ သယံဇာတ သြင္းအားစုေတြကို မွ်မွ်တတ ခြဲေဝမႈ မရွိပါဘူး။ free-rider problem ေၾကာင္႔ အစိုးရကသာ ဒီျပည္သူပိုင္ ကုန္စည္ေတြကို ထုတ္လုပ္ ေထာက္ပံ႔ေပးရပါတယ္။

အစိုးရက ျပည္သူပိုင္ကုန္စည္ ေတြကို ေထာက္ပံ႔ေပးတယ္။ ဒါေပမဲ႔လဲ လူတိုင္း အက်ိဳးေက်းဇူး မခံစားရဘဲ တစ္ခ်ိဳ႕ ကို ခ်န္လွပ္ထားႏိုင္တဲ႔ အျခားေသာ ကုန္စည္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္မႈေတြကို လဲ ထုတ္လုပ္ပါေသးတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ႔ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ျပည္သူပိုင္ ကုန္ပစၥည္းမ်ား Quasi-Public Goods မ်ားဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာေရး၊ လမ္းမ်ား၊ အျမန္လမ္းမႀကီးမ်ား၊ ရဲ၊ မီးသတ္၊ စာၾကည္႔တုိက္၊ ျပတိုက္၊ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ေသာ ေဆးဝါးမ်ား၊ မိလႅာသိမ္းဆည္းျခင္း၊ စတာေတြဟာ ထင္ရွားတဲ႔ ဥပမာေတြပါဘဲ။ လမ္းကို အသုံးျပဳေတာ႔မယ္ဆုိရင္ လူတိုင္းသုံးလုိ႔မရဘူး။ ေမာ္ေတာ္ကားလုိင္စင္ ရွိရမယ္။ ေနာက္ၿပီး လမ္းကို ကိုယ္က သုံးလုိက္တာနဲ႔  ကိုယ္သုံးတဲ႔ အစိတ္အပိုင္းကို အျခားသူ ေတြက အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ သုံးလုိ႔ မရေတာ႔ဘူး။ ဒီ  Quasi-Public Goods အားလုံးအတြက္ ပိုက္ဆံေပး ရပါတယ္။ ေစ်းကြက္စံနစ္မွ ပုဂၢလိက လုပ္ငန္းေတြက Quasi-Public Goods ေတြကို ထုတ္လုပ္ေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အဲဒီ ကုန္စည္ အားလုံးမွာ ႀကီးမားတဲ႔ အေပါင္းလကၡဏာ အက်ိဳးဆက္ကရွိေနေတာ႔ ေစ်းကြက္စံနစ္မွာ နည္းနည္းဘဲ ထုတ္လုပ္ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ျပည္သူပိုင္ ကုန္စည္ေတြအေပၚ သယံဇာတ ရင္းျမစ္ေတြကို နိမ္႔က်စြာ ခြဲေဝျခင္း မွ ေရွာင္ရွားဖို႔ အစိုးရကဘဲ အဲဒီကုန္စည္ေတြကို ထုတ္လုပ္ေလ႔ရွိပါတယ္။ 

ျပည္သူပိုင္ ကုန္ပစၥည္းေတြေၾကာင္႔ free-rider problem ျဖစ္တယ္.. free-rider problem ေၾကာင္႔ သယံဇာတ သြင္းအားစုေတြ မညီမမွ် ခြဲေဝမႈ ျဖစ္ၿပီး ေစ်းကြက္ ပ်က္ယြင္းမႈ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ ျပႆနာကို ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းမလဲ..။

အစိုးရက ျပည္သူပိုင္ ကုန္စည္မ်ားကို ပံ႔ပိုးေပးရတဲ႔အတြက္ အခြန္အတုပ္ ေကာက္ခံ ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ စီးပြားေရး အေဆာက္အအုံက သယံဇာတ သြင္းအားစုေတြ အားလုံးကို အျပည္႔အဝ အသုံးျပဳ (fully employed) ေနတယ္ ဆိုရင္ အစုိးရက ပုဂၢလိက ကုန္စည္ ထုတ္လုပ္မႈမွာ သုံးစြဲေနတဲ႔ သယံဇာတ သြင္းအားစုမ်ားကို ျပည္သူပုိင္နဲ႔  တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ျပည္သူပိုင္ ကုန္စည္မ်ား ထုတ္လုပ္တဲ႔ဘက္ ကို ရရွိႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရပါတယ္။ ဘယ္လုိ လုပ္သလဲ ဆိုေတာ႔ ဒီ သယံဇာတ သြင္းအားစုမ်ား အတြက္ ပုဂၢလိက ဝယ္လုိအားကို ေလ်ာ႔ေအာင္ လုပ္ပါတယ္.. အိမ္ေထာင္စုနဲ႔ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားရဲ႕ ဝင္ေငြေပၚမွာ အခြန္စည္းၾကပ္ ႏိုင္ပါတယ္..  အခြန္စည္းၾကပ္ေတာ႔ ဝင္ေငြက နည္းသြားတယ္။ ဝင္ေငြနည္းေတာ႔ ဝယ္ယူ ႏိုင္စြမ္းအား နိမ႔္ၿပီး အိမ္ေထာင္စုေတြနဲ႔ လုပ္ငန္းေတြဟာ စားသုံးမႈနဲ႔ ရင္းႏွီး ႁမွဳပ္ႏွံမႈကို ေလွ်ာ႔ရပါတယ္။ အက်ိဳးဆက္ အေနနဲ႔ ကုန္စည္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္မႈ အတြက္ ပုဂၢလိက ဝယ္လုိအား က်ဆင္းသြားပါတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ပုဂၢလိက ကုန္စည္ေတြ အတြက္ သယံဇာတ သြင္းအားစု ဝယ္လိုအားလဲ က်ဆင္းသြားပါတယ္။ အခြန္ေငြေတြသည္ ပုဂၢလိက သုံးစြဲမႈဆီမွ သယံဇာတ သြင္းအားစုေတြကို ဖယ္ထုတ္ လိုက္ၿပီး  ပုဂၢလိက ဝယ္ယူသုံးစြဲသူမ်ားဆီက ဝယ္ယူႏိုင္စြမ္းအားကို အစိုးရဆီကို လႊဲေျပာင္း ေပးလုိက္ပါတယ္။ 

အစိုးရက အခြန္ရေငြေတြကို Public Goods နဲ႔ Quasi-Public Goods မ်ားကို ေထာက္ပံ႔ဖုိ႔အတြက္ သုံးစြဲပါတယ္။ အခြန္အတုပ္ စည္းၾကပ္လုိက္ျခင္းသည္ ပုဂၢလိက စားသုံး ကုန္စည္ ေတြျဖစ္တဲ႔ အစားအစာ၊ အဝတ္အထည္၊ တယ္လီဗြီးရွင္း စတာ ေတြကို ထုတ္လုပ္ျခင္း အတြက္ သုံးတဲ႔ သယံဇာတ သြင္းအားစု ေတြနဲ႔ ပုဂၢလိက ရင္းႏွီးမႈ ကုန္စည္ေတြ ျဖစ္တဲ႔ စာပုံႏွိပ္စက္တုိ႔၊ ကုန္တင္ ရထားတြဲတို႔၊ ကုန္ပစၥည္း သိုေလွာင္ရုံ တို႔ စတာေတြကို ထုတ္လုပ္ျခင္း အတြက္ သုံးတဲ႔ သယံဇာတ သြင္းအားစုေတြကို Public Goods နဲ႔ Quasi-Public Goods မ်ား ျဖစ္တဲ႔ ေၾကးနန္း စာတိုက္၊ ေရတပ္ ေရငုပ္ သေဘၤာ၊ ပန္းျခံ ဥယ်ာဥ္ စတာ ေတြဆီကို ပို႔လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ႔ စီးပြားေရး အေဆာက္အအုံရဲ႕ စုစုေပါင္း ကုန္ထြက္ထဲမွာ ပါဝင္ ဖြဲ႔ စည္းမႈေတြ ေျပာင္းလဲ သြားပါတယ္။

လမ္းေဘးမွာ တီးခတ္ ေဖ်ာ္ေျဖၿပီး ေငြရွာသူေတြ အေၾကာင္း စဥ္းစားၾကည္႔ရေအာင္….။

ၿမိဳ႔ ႀကီးေတြရဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသား ဧည္႔သည္ေတြ သြားေလ႔ရွိတဲ႔ ေနရာေတြမွာ လမ္းေဘး တီးမႈတ္ ေဖ်ာ္ေျဖသူ ေတြကို ေတြ႔ရ မွာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႔ က ပါရမီ ထူးခြ်န္ၿပီး တီထြင္ႏိုင္ၾကသလို တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ႔လဲ ေလ႔က်င္႔ဆဲ အဆင္႔ပါဘဲ။ ဒါေပမဲ႔ ပါရမီ ရွိတာ၊ မရွိတာ အသာထား.. ဒီ လမ္းေဘး တီးမႈတ္သူေတြက ျပည္သူပိုင္ ကုန္စည္ေတြကို အလကား အေခ်ာင္ သုံးစြဲတဲ႔ ျပႆနာ free-rider problem ကို ထင္ဟပ္ ျပေနပါတယ္.. လမ္းေဘး တီးမႈတ္သူ အမ်ားစုဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး အတြက္ ဝင္ေငြရွာရ တာ ေတာ္ေတာ္ ခက္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲ ဆိုေတာ႔ သူတို႔ရဲ႕ တီးခတ္ ေဖ်ာ္ေျဖမႈကို ပိုက္ဆံ မေပးတဲ႔ ၾကည္႔ရွဳသူ ပရိတ္သတ္ ေတြကို ခ်န္လွပ္ ဖယ္ထုတ္ထားလုိ႔ မရလုိ႔ပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလဲ ပိုက္ဆံေပးတယ္။ အမ်ားစုကေတာ႔ မေပးၾကဘူးေပါ႔။ သူတို႔က ျပည္သူပိုင္ ကုန္စည္ ကို ေထာက္ပံ႔ေပးသူ နဲ႔ တူပါတယ္။ ေစတနာနဲ႔ ေပးၾကသူေတြ ေပၚကုိဘဲ အားထားေနရတာ..။

လမ္းေဘး တီးခတ္ ေဖ်ာ္ေျဖသူ ေတြက free-rider problem ကို ေသေသခ်ာခ်ာႀကီးကို သတိျပဳမိၾကတယ္..။ အဲဒီေတာ႔ တစ္ခ်ိဳ႔က ဒီျပႆနာကို ေလ်ာ႔နည္းသြားေအာင္ နည္းလမ္း တီထြင္ၾကတယ္။ ဥပမာအားျဖင္႔ တစ္ခ်ိဳ႕ ေဖ်ာ္ေျဖသူ ေတြက သူတုိ႔ရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖမႈမွာ ၾကည္႔ရွဳတဲ႔ ပရိတ္သတ္ကိုပါ တုိက္ရုိက္ပါဝင္ ေစတာမ်ိဳးေပါ႔။  ဒီလုိ လုပ္တာဟာ ပရိတ္သတ္ရဲ႕ အာရုံစုိက္မႈကို ပိုရၿပီး ေဖ်ာ္ေျဖမႈ အၿပီးမွာ ပရိတ္သတ္က ပိုက္ဆံေတြ ပိုေပးၾကတာေပါ႔။ 

free-rider problem ကို ေလ်ာ႔နည္းေစတဲ႔ ေနာက္တစ္နည္း ကေတာ႔ ေဖ်ာ္ေျဖမႈ တစ္ခုစီအတြက္ ပိုက္ဆံ ေပးရတာ မ်ိဳးေပါ႔။ ဥပမာအားျဖင္႔ လမ္းေဘး ေဖ်ာ္ေျဖသူက သူ႔ကိုယ္သူ ရုပ္ထု တစ္ခု ပုံစံမ်ိဳး ဆင္ယင္ၿပီး ရပ္ေနတာေပါ႔။ လူေတြ ပိုက္ဆံ ထည္႔လုိက္ရင္ နည္းနည္းေလး လႈပ္တာ၊ ေရႊ႕တာ ေပါ႔။ ပိုက္ဆံ မ်ားမ်ားထည္႔ရင္ ပိုၿပီး လႈပ္ရွားျပတာ မ်ိဳးေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔လဲ ဒီ လူသား ရုပ္ထု ေတြလဲ free-rider problem ကို ဆက္လက္ ရင္ဆုိင္ ေနရတာပါဘဲ။ ပုိက္ဆံ မေပးတဲ႔သူ ေတြကလဲ ေဖ်ာ္ေျဖမႈကို ၾကည္႔ ၾကတာဘဲေလ။ 

တစ္ခါတစ္ခါမွာ လက္လီ ေဈးဆုိင္ေတြက ဒီ လမ္းေဘး ေဖ်ာ္ေျဖသူ ေတြကို ဌားရမ္းၿပီး ေဖ်ာ္ေျဖ ခိုင္းတဲ႔အခါမွာ လမ္းေဘး ပြဲေတာ္ေလး လို စည္ကားသြားတတ္ပါတယ္..။ ဒီလို အလြတ္ အလကား ေဖ်ာ္ေျဖမႈဟာ ေဈးဝယ္သူ အမ်ားအျပားကို ဆြဲေဆာင္ ေနပါတယ္..။ သူတို႔က ပြဲၾကည္႔ရင္းနဲ႔ အနီးအနား ဆုိင္ေတြဆီက ဝယ္ၾက၊ ျခမ္းၾကေပါ႔..။ ဒီေနရာမွာ လက္လီေဈးဆုိင္  ေတြက လမ္းေဘး ေဖ်ာ္ေျဖသူ ေတြကို ပိုက္ဆံ ေပးပါတယ္..။

ကိုးကားစာရင္း

B. Taylor. “Negative Externality.” economics.fundamentalfinance.com. N.p, 2006. Web. 22 July 2012.

B. Taylor. “Positive Externality.” economics.fundamentalfinance.com. N.p, 2006. Web. 22 July 2012.

“Free rider problem.” Wikipedia. The free encyclopedia, 2012. Web. 22 July 2012.

McConnell, Brue, Flynn. Economics: Principles, Problems, and Policies. New York: McGraw_Hill, 2009. Print.

Tejvan Pettinger. “Market Failure.” Economicshelp.org. Tejvan Pettinger, 2012. Web. 22 July 2012.

ျဖဴ ျဖဴ