လူတစ္ဦးခ်င္းစီႏွင္႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၏ ေခြ်တာစိစစ္သုံးစြဲမွဳဆိုင္ရာ ျပႆ နာမ်ား

            Macroeconomics ဆိုတာ တိုင္းျပည္တစ္ခုလုံးကို ဒါမွမဟုတ္ တိုင္းျပည္ရဲ႕  အေျခခံစုေပါင္းယူနစ္ေတြ ျဖစ္တဲ႔ အစိုးရ၊ အိမ္ေထာင္စုေတြ၊ လုပ္ငန္းေတြ စတာေတြကို ေလ႔လာစစ္ေဆးတာ၊ အဲဒီ အဓိကကိုယ္စားလွယ္ေတြၾကား ဆက္ႏြယ္မွဳေတြကို ၿခံဳငုံ ေလ႔လာတာ၊ ၿပီးေတာ႔ စီးပြားေရးဆုိင္ရာအတုိင္းအတာေတြျဖစ္တဲ႔ စုစုေပါင္းထြက္ကုန္၊ စုစုေပါင္းဝင္ေငြ၊ စုစုေပါင္းအသုံးစရိတ္၊ အလုပ္လက္မဲ႔၊ အေထြေထြေစ်းႏွဳန္းအဆင္႔ စတာေတြနဲ႔ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ ျပႆနာေတြကို စိစစ္တာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဦးခ်င္း၊ တစ္ခုခ်င္းကို ေလ႔လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း အလုပ္လက္မဲ႔ျပႆနာကို macroeconomic ေခါင္းစဥ္ အေနနဲ႔   ေလ႔လာ မယ္ဆုိရင္ေတာ႔ အလုပ္ လက္မဲ႔ႏွဳန္းကို ဆုံးျဖတ္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ အလုပ္ရွာရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသလဲဆုိတဲ႔အေပၚမွာ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ခ်င္း က ျပဳလုပ္ထားတဲ႔  ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ၾကည္႔ရမယ္။ သီးသန္႔သတ္မွတ္ထားတဲ႔ အလုပ္သမား   ေစ်းကြက္ ေတြက အလုပ္သမားဌားရမ္းမႈကို အားေပးတဲ႔ ပုံစံလား သို႔မဟုတ္ ဟန္႔တားတဲ႔ပုံစံလား ဆိုတာကိုလဲ စဥ္းစား ရမယ္ ဆိုတာ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြက လက္ခံၾကတယ္....။ Microeconomics ဆိုတာကေတာ႔ အိမ္ေထာင္စု တစ္ခု၊ က႑တစ္ခု၊ ကို သီးသန္႔ ေလ႔လာတာပါ။ 

            Macroeconomics နဲ႔ Microeconomics ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ဖြင္႔ဆိုၿပီးေနာက္ လူေတြရဲ႕ Economizing Problem ကို ရွင္းျပခ်င္ ပါတယ္..။ Economizing Problem ဆိုတာ စီးပြားေရးဆိုင္ရာလိုအင္ဆႏၵေတြက စီးပြားေရးဆိုင္ရာ သယံဇာတေတြ ထက္ ေက်ာ္လြန္ေန တဲ႔အတြက္ ေရြးခ်ယ္မွဳေတြ လုပ္ဖုိ႔ လိုအပ္တာကို ဆိုလိုတာပါ။ ပထမဦးဆုံး တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕  economizing problem အျဖစ္  microeconomic model တစ္ခုကို ေဆာက္လုပ္ၾကည္႔ရေအာင္..။

            ကြ်န္မတို႔တေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ဘဲခ်မ္းသာခ်မ္းသာ ဝင္ေငြကေတာ႔ အကန္႔အသတ္ရွိၾကတယ္..။ သူေဌးႀကီး Donald Trump ေတာင္မွ သူ႔ပုိက္ဆံေတြကို ဘယ္လိုသုံးစြဲမလဲ ဆုံးျဖတ္ရတယ္။ ဝင္ေငြက ဘယ္လို ပုံစံနဲ႔ လာသလဲဆိုရင္ လုပ္ခလစာ၊ အတိုး၊ ဌားရမ္းခ၊ အျမတ္ဝင္ေငြ စတဲ႔ပုံစံေတြနဲ႔လာတာ။ လူေတြရဲ႕ လုိအင္ဆႏၵေတြကလဲ အေတာမသတ္ႏိုင္ဘူး။ စား၊ဝတ္၊ေနေရး ဆိုတဲ႔ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ကေန ေရေမႊးတုိ႔၊ air condition တုိ႔၊ ကားလွလွေလးတို႔ စတဲ႔ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြအထိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ကို ခ်ဲ႕ ကားသြားၾကတယ္။ အခ်ိန္ ေတြၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ကုန္ပစၥည္းေတြကလဲ အသစ္အသစ္ေတြ တုိးတက္၊ လိုအင္ဆႏၵေတြ ကလဲ ေျပာင္းလဲလာၾက၊ တိုးတက္ဆပြား လာၾကတယ္။ မၾကာေသးခင္ကဘဲ iPod, iPad, iPhone, ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာ၊ ကင္မရာဖုန္း စတာေတြ လုိခ်င္ ၾကျပန္တယ္။ ကုန္ပစၥည္းေတြလိုဘဲ ေဆာင္ရြက္မွဳေတြျဖစ္တဲ႔ ကားျပင္ workshop ၊ တရားဥပေဒ ဆိုင္ရာ ဝန္ေဆာင္မွဳ၊ စာရင္း ဆိုင္ရာဝန္ေဆာင္မွဳ၊ ဆံပင္ညွပ္ စတာေတြကလဲ လူေတြရဲ႕ လုိအင္ေတြကို ျဖည္႔ဆည္း ေပးတယ္။ လူအမ်ားစုအတြက္ ဒီကုန္ပစၥည္းနဲ႔ ဝန္ေဆာင္မွဳေတြကို လုိခ်င္တာေတြ က ျပည္႔ဘဲ မျပည္႔ႏိုင္ဘူး။ သူေဌးႀကီး Bill Gates ေတာင္ သူ႔မွာသူလိုခ်င္တာေတြ အားလုံးရွိေပမဲ႔ ကမာၻႀကီးေပၚက ဆင္းရဲသားေတြအတြက္ ပိုေကာင္းတဲ႔ က်န္းမာေရးေစာင္႔ေရွာက္မွဳကို သိပ္ကိုေပးခ်င္ေနတာ။ အလိုဆႏၵေတြဆိုတာ တစ္ခုျပည္႔ျပန္လဲ ေနာက္တစ္ခုက လာျပန္ေရာ။ ဝင္ေငြကလဲ အကန္႔အသတ္နဲ႔ဆုိေတာ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ စိတ္ေက်နပ္မွဳကို အေကာင္းဆုံး ေပးႏိုင္တဲ႔  ကုန္စည္၊   ေဆာင္ရြက္မွဳေတြကို ေရြးကိုေရြးရေတာ႔တာဘဲ..။ 

A Budget Line

            

         ဒီေတာ႔ Budget Line ေလးဆြဲၾကည္႔ရေအာင္..။ Budget constraint ေပါ႔။ ဒါကဘာကိုျပသလဲဆိုရင္ စားသုံးသူ တစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕  အကန္႔အသတ္ဝင္ေငြနဲ႔ ကုန္ပစၥည္း ၂ ခုကို ဝယ္ႏိုင္တဲ႔ various combinations ကို ျပတဲ႔ schedule ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္႔မွာ ေငြက ၁၂၀ ရွိတယ္။ ပစၥည္း ၂ ခုကို လုိခ်င္လို႔ purchase decision ခ်ရေတာ႔မယ္။ စာအုပ္နဲ႔ DVD ကိုဝယ္ခ်င္တာ။ DVD က တစ္ခုကို ၂၀၊ စာအုပ္က တစ္အုပ္ကို ၁၀ ဆုိပါေတာ႔။ ေအာက္ကဇယားနဲ႔ ပုံမွာ ဝယ္ယူႏိုင္တဲ႔ options ေတြ ျပထားတယ္..။

The Budget Line: Combinations of DVDs and Paperback books with income of K120
Units of DVDs (Price = K20)	Units of Books (Price = K10)	Total Expenditure
6	0	(K120+K0 = K120)
5	2	(K100+K20 = K120)
4	4	(K80+K40 = K120)
3	6	(K60+K60 = K120)
2	8	(K40+K80 = K120)
1	10	(K20+K100 = K120)
0	12	(K0+K120 = K120)

               အစြန္းတစ္ဖက္မွာက ေငြ ၁၂၀ စလုံးကို DVD ၆ ခုဝယ္မယ္.. စာအုပ္လုံးဝမဝယ္ဘူး။ တကယ္လို႔ DVD ၂ခု မဝယ္ရင္ ေငြ ၄၀ ထြက္ လာမယ္.. အဲဒီေတာ႔ DVD ၄ ခု၊ စာအုပ္ ၄ အုပ္ ဝယ္လုိ႔ရမယ္။ အဲလိုနဲ႔ ေနာက္အစြန္း တစ္ဖက္ကို ေရာက္ေတာ႔ စာအုပ္ ၁၂ အုပ္ ဝယ္မယ္။ DVD လုံးဝမဝယ္ေတာ႔ဘူး။ graph ကို ၾကည္႔ရင္ ဝယ္ႏိုင္တဲ႔ DVD နဲ႔ စာအုပ္ အတြဲေတြကို ေတြ႔ ႏိုင္တယ္။ graph ရဲ႕  budget line က downward ျဖစ္တဲ႔အတြက္ slope က negative slope ျဖစ္တယ္။ 

                                      Slope = -(∆ in units of DVDs)/(∆ in units of books) = -1/2=0.5 

          ေနာက္တစ္နည္းကေတာ႔ - 

                                     Slope= - (price of books)/(price of DVDs) = - 10/20=0.5 

        Slope ကိုၾကည္႔တဲ႔အခါ DVD ၁ခုကို စြန္႔လုိက္ရင္ စာအုပ္ ၂ အုပ္ဝယ္ႏိုင္တာကို ေတြ႔ႏုိင္တယ္။ Budget Line အေပၚနဲ႔ အတြင္းထဲက DVD နဲ႔စာအုပ္အတြဲေတြ အားလုံးကို ပုိက္ဆံ ၁၂၀ နဲ႔ဝယ္လို႔ရတယ္။ အဲဒါေတြ အားလုံးဟာ attainable ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ DVD ၃ ခုနဲ႔ စာအုပ္ ၆ အုပ္ ဆိုရင္ လုိင္းေပၚမွာ၊ DVD ၂ ခုနဲ႔ စာအုပ္ ၅ အုပ္ဆိုရင္ လိုင္းအတြင္းထဲမွာ၊ ကိုယ္ လုံးဝမသုံးခ်င္လဲရတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အျမင္႔ဆုံး utility ရဖုိ႔အတြက္ ေငြ ၁၂၀ စလုံးသုံးလဲရတယ္။ တစ္ခါ ဆန္႔က်င္ဘက္ပုံစံနဲ႔ ၾကည္႔ရင္ လိုင္းအျပင္ဘက္က အတြဲေတြအားလုံးဟာ unattainable ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ DVD ၅ ခုနဲ႔ စာအုပ္ ၅ အုပ္ဆိုရင္ ေငြက ၁၅၀ ဖိုးျဖစ္သြားလုိ႔ ေငြ ၁၂၀ ထက္ ေက်ာ္ေနၿပီ။ 

     ေနာက္တစ္ခါ Trade-offs နဲ႔ Opportunity cost သေဘာတရားကို ေျပာမယ္။ budget line ဟာ ဝင္ေငြ အကန္႔ အသတ္ေၾကာင္႔ျဖစ္လာတဲ႔ Trade-offs ဆိုတဲ႔ သေဘာတရားကို ျပတယ္။ ဥပမာ- DVD တစ္ခုရဖို႔ စာအုပ္ ၂ အုပ္ကို trade-off လုပ္ရတယ္။ အဲေတာ႔ DVD တစ္ခုရဲ႕ opportunity cost က စာအုပ္ ၂ အုပ္၊ ေနာက္ထပ္ DVD တစ္ခုရဖုိ႔ opportunity cost ကလဲ စာအုပ္ ၂ အုပ္ဘဲ။ ဒီေတာ႔ မ်ဥ္းေျဖာင္႔ budget line ရဲ႕  slope က constant ၊ opportunity cost ကလဲ constant ဘဲ။ DVD ကို ပိုပိုဝယ္လာတာနဲ႔အမွ် ေနာက္ထပ္ DVD တစ္ခုကို ရဖုိ႔ opportunity cost ကအတူတူဘဲ။ ေျပာင္းျပန္ျပန္ၾကည္႔ရင္ စာအုပ္ေတြ ထပ္ဝယ္လာတာနဲ႔အမွ် ေနာက္ထပ္ စာအုပ္ ၁ အုပ္ကို ရဖုိ႔ opportunity cost က 1/2 DVD ကိန္းေသ မေျပာင္းလဲ ဘူး။ 

          ဝင္ေငြအကန္႔အသတ္ေၾကာင္႔ လူေတြက ကိုယ္႔လိုအင္ျပည္႔ဝဖုိ႔အတြက္ ဘာကိုဝယ္မလဲ.. ဘာကို မဝယ္ဘူးလဲ.. ဆိုတာကို ဆုံးျဖတ္ရတယ္။ DVD နဲ႔ စာအုပ္အတြဲမွာ ကိုယ္႔အတြက္အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ထင္တဲ႔အတြဲကို ေရြးဝယ္မယ္။ ဆိုလိုတာက ကိုယ္႔ရဲ႕ စိတ္ေက်နပ္မွဳကို အျမင္႔ဆုံးျဖစ္ေစတဲ႔ ေရြးခ်ယ္မွဳကိုလုပ္ဖို႔ marginal benefit နဲ႔ marginal cost ကို သုံးသပ္ရတာ ျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ marginal cost ကကုန္စည္ေစ်းႏွဳန္း ျဖစ္တယ္..။ ဒီေတာ႔ ေငြ ၁၂၀ ရွိတဲ႔ လူတုိင္းလူတိုင္းသည္ ကြဲျပားတဲ႔ ေရြးခ်ယ္ မွဳေတြကို လုပ္ၾကမွာ ေသခ်ာတယ္။ 

          Budget line ရဲ႕  location ကလဲ ဝင္ေငြေျပာင္းလဲမွဳအရ လုိက္ေျပာင္းတယ္။ ကိုယ္႔ဝင္ေငြက တက္လာ ရင္ budget line က ညာဘက္ကို ေရႊ႔တယ္။ ဝင္ေငြက်ရင္ budget line ဘယ္ဘက္ကို ေရႊ႔ တယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ သိခ်င္ရင္ ဝင္ေငြ ၂၄၀ နဲ႔ ၆၀ အတြက္ budget line အသစ္ကို ဆြဲၾကည္႔ပါ။ ဝင္ေငြ ပိုရလာရင္ budget line ကအေပၚကို ေရြ႕ မယ္၊ ပိုၿပီး ဝယ္ႏုိင္မယ္။ သို႔ေသာ္ ဝင္ေငြပိုရွိလာလဲ လူေတြကေတာ႔ ေရြးခ်ယ္မွဳကို လုပ္ေနရမွာဘဲ။ trade-offs နဲ႔ opportunity cost ေတြကို ရင္ဆုိင္ရဦး မွာဘဲ။ 

         Opportunity cost နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လက္ေတြ႔ေလာက ဥပမာတစ္ခုကိုေျပာခ်င္တယ္.. ေကာလိပ္ တကၠသိုလ္ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စဥ္းစားၾကည္႔မယ္.. ေကာလိပ္ဘြဲ႔ရေတြဟာ အထက္တန္းေအာင္ အဆင္႔ ဘဲရွိသူေတြထက္ ဝင္ေငြ ၅၀% ေလာက္ ပိုမ်ားတယ္။ ဒီေတာ႔ တကၠသိုလ္တက္ၿပီး ဒီဂရီရေအာင္ ယူဖို႔က သိပ္ကိုေကာင္းတဲ႔ မက္ေလာက္စရာ အယူအဆတစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္.. ဒါေပမဲ႔ Microsoft ကို တည္ေထာင္သူ Bill Gates နဲ႔ talk show ေတြကို စီစဥ္သူ Oprah Winfrey တို႔ဟာ ေကာလိပ္ကိုၿပီးေအာင္ မတက္ခဲ႔ၾကဘူး။ သူတို႔ ဘယ္လုိေတြးခဲ႔ၾကသလဲ။ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုလိုမဟုတ္ဘဲ Bill Gates အတြက္ေတာ႔ ေကာလိပ္မွာ ေက်ာင္း တက္ရတာဟာ opportunity cost ႀကီးႀကီးမားမားျဖစ္ေစတယ္.. သူ႔ကုမၸဏီအတြက္ သူ႔မွာ လုပ္စရာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ အျမင္ေတြ ရွိေနခဲ႔တယ္.. သူအသက္ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ အလုပ္လုပ္ခဲ႔တာဟာ Microsoft ရဲ႕  ေအာင္ျမင္မွဳကို ျဖစ္ေစခဲ႔တယ္။ Oprah Winfrey ကလဲ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ကတည္းက တယ္လီဗြီးရွင္း သတင္းဌာနမွာ အေျခခ်တယ္.. အသက္ ၃၂ ႏွစ္အရြယ္မွာ Oprah Winfrey ရွိဳးကို တည္ေထာင္သူ သရုပ္ ေဆာင္ျဖစ္ေနၿပီ.. အသက္ ၂၀ မျပည္႔ခင္မွာ ေကာလိပ္ဒီဂရီရေအာင္ လုပ္ေနရင္ သူ႔ရဲ႔႕ ေအာင္ျမင္ ေက်ာ္ၾကား တဲ႔ talk show ျဖစ္လာဖုိ႔အတြက္ အဟန္႔အတား ျဖစ္ခဲ႔မွာ အမွန္ဘဲ။ သူတို႔ဟာ opportunity cost ကို နားလည္ခဲ႔ ၿပီး ေရြးခ်ယ္မွဳေတြ လုပ္ခဲ႔ၾကတယ္။ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီအေနနဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ရာမွာလဲ opportunity cost ဟာ အရမ္းကိုအေရးပါ-ပါတယ္။ 

         အခု တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ economizing problem ကို တင္ျပၿပီးတဲ႔ေနာက္ society ရဲ႔  economizing problem ကိုၾကည္႔ ရေအာင္။ society ကလဲရွားပါးမွဳေတြနဲ႔ဘဲ ေရြးခ်ယ္မွဳေတြလုပ္ရတယ္။ limited resources ေတြကို ျပည္ထဲေရး၊ တရားေရး ဘက္ျဖစ္တဲ႔ ရဲ၊ တရားရုံး၊ အက်ဥ္းေထာင္ စတာေတြဘက္ကို ပိုေပးမလား.. ဒါမွမဟုတ္ ဆရာ/ဆရာမ၊ စာအုပ္၊ ေက်ာင္း စတဲ႔ ပညာေရးဘက္ကို ပိုေပးမလား.. ၂ ခုစလုံး ကိုေပးမယ္ဆိုရင္ တျခား ဘယ္ကုန္စည္နဲ႔ေဆာင္ရြက္မွဳေတြကို စြန္႔လႊတ္မလဲ.. က်န္းမာေရး   ေစာင္႔ေရွာက္ မွဳပိုင္းလား.. စြမ္းအင္ပိုင္းလား စသည္ ျဖင္႔ေပါ႔။ ရွားပါးတဲ႔ သယံဇာတေတြ ဆိုတာမွာ ကုန္စည္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္မွဳေတြကို ထုတ္လုပ္ဖို႔ အသုံးျပဳတဲ႔ သယံဇာတ မ်ိဳးစုံပါဝင္တယ္။ စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြက သယံဇာတရင္းျမစ္ေတြကို ၄ မ်ိဳးခြဲတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ႔ Land, Labor, Capital နဲ႔ Entrepreneurial ability တို႔ဘဲ ျဖစ္တယ္။ 

    Land ဆိုတာမွာ ထုတ္လုပ္မွဳျဖစ္စဥ္မွာ သုံးတဲ႔ သဘာဝသယံဇာတ အားလုံး ပါဝင္ တယ္။ ေျမေပၚေျမေအာက္ သယံဇာတ ေတြေပါ႔။ ေျမ၊ ေရ၊ သစ္ေတာ၊ တြင္းထြက္ သတၱဳ၊   ေရနံသဘာဝ ဓာတ္ေငြ႔ စတာေတြျဖစ္တယ္။

      Labor ထဲမွာ ကုန္စည္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္မွဳေတြကို ထုတ္လုပ္ဖုိ႔ သုံးတဲ႔ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ကိုယ္ကာယ ဆိုင္ရာ၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ သဘာဝအရည္အေသြးေတြ အားလုံးပါတယ္။ သစ္ခုတ္သမား၊ လက္လီ အေရာင္းစာေရး၊ ကားျပင္ဆရာ၊ ေက်ာင္းဆရာ၊ ေဘာလုံး သမား၊ ႏ်ဴကလီးယားရူပေဗဒ ပညာရွင္ အားလုံးရဲ႕  လုပ္ေဆာင္မွဳေတြဟာ labor ထဲမွာ အက်ံဳးဝင္တယ္။ 

      Capital ထဲမွာ စာသုံးမွဳကုန္စည္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္မွဳေတြ ထုတ္လုပ္ရာမွာ သုံးတဲ႔ ထုတ္လုပ္မွဳ အေထာက္အကူေတြအားလုံး ပါတယ္။ စက္ရုံ၊ ဂိုေဒါင္၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး၊ ကုန္စည္ျဖန္႔ျဖဴးေရးဆုိင္ရာ ပစၥည္းေတြ၊ စက္နဲ႔စက္ကိရိယာပစၥည္းေတြ ပါတယ္။ အဲဒီ capital goods ေတြကို ဝယ္ယူတာဟာ investment ျဖစ္ပါတယ္။ capital goods နဲ႔ consumer goods မတူပါဘူး။ consumer goods က လူေတြရဲ႕  လုိအင္ကို တိုက္ရိုက္ျဖည္႔ေပးတာ၊ capital goods က consumer goods ထုတ္လုပ္ဖို႔ အေထာက္အကူျပဳၿပီး လူေတြရဲ႔ လုိအင္ကို သြယ္ဝိုက္ျဖည္႔ ေပးတာ..။ ဒီေနရာမွာ capital ဆိုတဲ႔ အသုံးအႏွဳန္းက ေငြအရင္းအႏွီး ပိုက္ဆံကို ေျပာတာ မဟုတ္။ capital မွာစက္ရုံေတြ၊ စက္ကိရိယာေတြ၊ ထုတ္လုပ္မွဳ တပ္ဆင္ပစၥည္းေတြ ပါတယ္။ ပိုက္ဆံက ဘာမွ ထုတ္လုပ္မေပးဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ပုိက္ဆံက economic resources ထဲမွာမပါဘူး။ ပိုက္ဆံ သို႔မဟုတ္   ေငြအရင္းအႏွီးက capital goods ေတြ ဝယ္တဲ႔ ေနရာမွာ သုံးတယ္။ 

       Entrepreneurial ability ကေတာ႔ လုပ္သားနဲ႔မတူဘူး။ entrepreneur သည္  ကုန္စည္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ မွဳေတြ ထုတ္ဖုိ႔ အတြက္  land, labor, capital စတဲ႔ အရင္းအျမစ္   ေတြကို ေပါင္းစပ္ၿပီး ပထမဆုံး စတင္လုပ္ေဆာင္တယ္။ သူက ထုတ္လုပ္မွဳေတြ ရဲ႕ ေနာက္က တြန္းအား ျဖစ္တယ္။   ေအာင္ျမင္တဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ျဖစ္လာဖုိ႔အတြက္ သယံဇာတေတြကို   ေပါင္းစပ္   ေပးတဲ႔ ကိုယ္စားလွယ္ လဲျဖစ္တယ္.. entrepreneur က လုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ နည္းဗ်ဴဟာဆုိင္ရာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ခ်မွတ္တယ္။ အစအဦး တီထြင္တယ္.. ကုန္စည္အသစ္၊ ထုတ္လုပ္မွဳ နည္းလမ္း အသစ္၊ လုပ္ငန္းဖြဲ႔စည္းမွဳ ပုံစံအသစ္ေတြကို စတင္ မိတ္ဆက္ ေရာင္းခ်တယ္။ သူက စြန္႔စားမွဳ risk ကို ယူရဲတယ္။ အျမတ္ရဖုိ႔ဆိုတာ အာမခံခ်က္မရွိဘူး။ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ရဲ႕  အခ်ိန္၊ အားစိုက္ထုတ္မွဳ၊ စြမ္းရည္ ေတြရဲ႕ ျပန္ရတဲ႔ ဆုလာဘ္ကေတာ႔ အျမတ္ သို႔မဟုတ္ အရွဳံးဘဲ။ စဦးတီထြင္လုပ္ငန္းရွင္သည္ သူ႔ရဲ႕ျမႇဳပ္ႏွံထားတဲ႔   ေငြေတြတင္မက သူနဲ႔တြဲလုပ္သူေတြ၊ သူ႔လုပ္ငန္းရဲ႕ stockholder ေတြရဲ႕ ေငြေတြကိုပါ risk ယူထားရတယ္။ 

 

         land, labor, capital နဲ႔ entrepreneurial ability ေတြကို စုေပါင္းၿပီး ကုန္စည္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္မွဳေတြ ထုတ္လုပ္  တယ္။ အဲဒါေတြ ကို factors of production သို႔မဟုတ္ သြင္းအားစု inputs ေတြလုိ႔ေခၚ တယ္။ ေနာက္တစ္ခါမွ production possibilities model ကို ေရးသားပါမယ္။ ဖတ္ရွဳၿပီး အက်ိဳးမ်ားႏိုင္ပါေစ..။

 McConnel, Brue, and Flynn တို႔ေရးတဲ႔ Eighteenth Edition "Economics" မွ ကိုးကားဘာသာျပန္ပါသည္။ 

ျဖဴ ျဖဴ ျဖဴ